زمینه و اهداف: دگرسان بینی خود نشانه ای رایج در بسیاری از بیماریهای روانی، بیماریهای عضوی -مغزی، مصرف مواد و داروهای خاص می باشد که بصورت یک تغییر مکرر در ادراک خود که در آن احساس شخص از واقعیت خودش به طور موقتی و گذرا تغییر کرده است، تعریف می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه حالت دگرسان بینی در بیماران مبتلا به صرع قطعه گیجگاهی، اختلال پانیک و جمعیت غیر بیمار می باشد. روش بررسی: به این منظور دو گروه از بیماران دارای تشخیص صرع قطعه گیجگاهی و اختلال پانیک با گروه کنترل غیر بیمار به صورت مقطعی و به وسیله مقیاس کمبریج برای دگرسان بینی خود مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفتند. یافته ها: بیماران مبتلا به صرع قطعه گیجگاهی نسبت به دو گروه دیگر، نمرات بالاتری را در پرسشنامه دگرسان بینی مبنی بر تجربه بالای این حالات کسب کردند. همچنین افراد دارای تشخیص اختلال پانیک از لحاظ تجربه حالات دگرسان بینی در رتبه دوم قرار گرفتند. جمعیت غیر بیمار در مقایسه با گروه بیماران میزان تجارب دگرسان بینی کمی را گزارش کردند. نتیجه گیری: پدیده دگرسان بینی خود نشانه ای رایج در بیماران مبتلا به صرع قطعه گیجگاهی و اختلال پانیک می باشد.

زمینه و هدف اختلال هراس یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی است که مشکلات متعددی را برای افراد درگیر، اطرافیان و جامعه به وجود می آورد. پژوهش حاضر با هدف تعیین شدت اختلال هراس بر اساس اجتناب شناختی، تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی در بیماران مبتلا به اختلال هراس در شهر اصفهان انجام شد. روش بررسی روش انجام پژوهش از نوع همبستگی با طرح پیش بین بود. جهت انجام پژوهش 130 نفر از بیماران مبتلا به اختلال هراس در شهر اصفهان به روش نمونه گیری غیراحتمالی متوالی انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای پژوهش از پرسش نامه PDSS (شیر و همکاران، 1997)، CAQ (سکستون و داگاس، 2004)، DTS (سیمونز و گاهر، 2005) و CFI (دنیس و ویندروال، 2010) استفاده شد. به منظور محاسبه داده های به دست آمده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 سود بردیم. یافته ها نتایج به دست آمده از تحلیل همبستگی داده ها نشان داد شدت اختلال هراس با اجتناب شناختی رابطه مستقیم و معنادار (01/ 0P<)و شدت اختلال هراس با تحمل پریشانی رابطه معکوس و معنادار (01/ 0P<) دارد. شدت اختلال هراس با انعطاف پذیری شناختی رابطه معکوس دارد، اما معنادار نیست (05/0P>)، اگرچه به دلیل همبستگی مستقیم و معنادار انعطاف پذیری شناختی و اجتناب شناختی (01/ 0P<)، انتظار می رود سهمی از رابطه بین شدت اختلال هراس و انعطاف پذیری شناختی از طریق اجتناب شناختی ذکر شده باشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد اجتناب شناختی، تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی شدت اختلال هراس را پیش بینی می کنند و فرضیات پژوهش تایید شد. نتیجه گیری نتایج پژوهش حاضر نشانگر آن است که متغیرهای اجتناب شناختی، تحمل پریشانی و انعطاف پذیری شناختی توانایی پیش بینی کنندگی شدت اختلال هراس را دارند

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی ویژگی های شخصیتی که می تواند تاثیر نامطلوبی بر عملکرد، سطح سلامت فرد، بروز اختلال هراس و سیر و پیش آگهی آن داشته باشد، انجام گردیده است. روش: 51 نفر از افراد مبتلا به اختلال هراس با 51 نفر افراد بهنجار به کمک فرم تجدید نظر شده آزمون شخصیتی نئو (NEOPI-R) مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان دادند که افراد مبتلا به اختلال هراس استعداد بیشتری برای تجربه اضطراب، غم خشم، احساس گناه و آسیب پذیری از استرس دارند، کمتر برونگرا هستند ولی به خوبی افراد بهنجار توانایی کنترل تکانه های خود را دارند. این افراد بیشتر دوست دارند زندگی باثبات داشته باشند و علاقه ای به تجربه هیجان ندارند. نتیجه: این پژوهش نشان داد که ویژگیهای شخصیتی گروه مبتلا به اختلال هراس با گروه c اختلال شخصیتی، همخوانی بیشتری دارد.